ĆWICZENIA

RÓŻNICOWANIA GŁOSEK L:R

1.  Ćwiczy wymowę wypowiadając głośno wyrazy:

rondel, kręgle, parasol, korale, portfel, lustro, kalafior, latarnia.

2. Ćwicz wymowę powtarzaj wyrazy:

korale, lekarstwo, wróbel, seler, lukier, telewizor, pielęgniarka, krasnoludek, królewna, kilogram, peleryna, kaloryfer, landrynki, lornetka, Aleksander, Gabriel, Klara, Marlena, Urszula, Karolina, Karol.

3. Ćwicz wymowę powtarzając zdania:

1. Karol ma lornetkę.
2. Lusterko wpadło za pralkę.
3. Kolorowy telewizor.
4. Aurelia nosi kolorowe okulary.
5. Albert ma kolorową pelerynę.
6. Marylka dostała lekarstwo od pielęgniarki.
7. Malarka maluje góry i górali.
8. Marlenka bawi się koralami Karolci.
9. Karolina ma trampolinę.
10.  Na straganie leżą selery, kalafiory i morele.

 

 

ZABAWY LOGOPEDYCZNE

1. Poniższe wyrazy podziel na sylaby, wymów je głośno:

koza, kura, baba, mama, zupa, drzewo, wakacje, maj, oko, poziomka.

2. Odszukaj wyrazy, które składają się tylko z jednej sylaby, wymów je głośno.

trawa, oko, zeszyt, las, kukurydza, wąż, ucho, drabina, nos, czajnik, deszcz, szalik, mak.

3. Ułóż jak najwięcej wyrazów z poniższych sylab:

ma, da, wa, ta, ka, pa, ra, sa, la.

4. Ćwicz wymowę. Utwórz wyrazy z podanych sylab. Spróbuj wyklaskać sylaby.

sza- lik

sza –la

sa –la

sa -dza

5. Ćwicz wymowę. Powtarzaj za dorosłym lub przeczytaj wyrazy.

szkoła, szosa, szkło, Szczecin, szczęka, szczerbaty, czekolada, czesanie, czytanie, czytelnia, żyrafa, rzeka, życzenie, nożyczki, czarodziej, czupryna, szczotka, suszarka.

Gimnastyka języka:

Brakuje brukwi i buraków na jutro i na wtorek.

Czarny dzięcioł z chęcią pień ciął.

Do jutra, burto kutra!

Drabina z powyłamywanymi szczeblami.

 

 

 

 

 

 

ĆWICZENIA GŁOSKI [L]

Prawidłowa artykulacja głoski [l] polega na zwarciu czubka języka z wałkiem dziąsłowym. W mowie dziecka pojawia się ona między 2 a 3 rokiem życia.

Wadliwa artykulacja głoski [l] nazywana jest lambdacyzmem. Prawidłowa wymowa głoski [l] jest ważna, ze względu na ułożenie aparatu artykulacyjnego np. w terapii rotacyzmu (prawidłowa realizacja głoski [r]) oraz sygmatyzmu głosek szeregu szumiącego [sz,ż,cz,dż].

Ćwiczenia języka:

1. Wypychanie językiem policzków na przemian – raz jeden, raz drugi.
2. Oblizywanie warg ruchem okrężnym.
3. Przesuwanie języka po wewnętrznej powierzchni górnych zębów – raz w jedną, raz w drugą stronę.
4. Dotykanie językiem na przemian, raz zewnętrznej powierzchni górnych zębów przednich, a raz ich powierzchni wewnętrznej.
5. Unoszenie języka do górnego wałka dziąsłowego.
6. Unoszenie języka do górnego wałka dziąsłowego, a następnie opuszczanie go szybko w dół.

Ćwiczenia:

1. Wymawiamy głoskę [l] – śpiewając ulubioną kołysankę.

la, la, la, la. . .

2. Powtarzamy za dorosłym sylaby:

la, lo, lu, le

3. Powtarzamy za dorosłym wyrazy:

las, lampa, laska, lato, lama,

los, lot, lody, lotnisko, lodówka, lokomotywa,

lupa, luneta, ludzie, luty, Lucyna,

len, leń, leniwy, legowisko, lemoniada, legitymacja.

 

 

 

ZESTAW ĆWICZEŃ - RÓŻNICOWANIE GŁOSEK [S:SZ]

Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego:

język:

- unoszenie języka na górne zęby

- unoszenie języka do wałka dziąsłowego

-unoszenie języka na górne zęby, a następnie przesuwanie go w kierunku podniebienia miękkiego (tzw. malowanie sufitu)

- mlaskanie czubkiem, a później środkiem języka.

wargi:

- naprzemienne całuski i uśmiechy

- naprzemienne robienie wesołej i smutnej miny

- układanie dolnej wargi na górną i odwrotnie

 

SZ- usta w kształt „ryjka”, czubek języka podniesiony za górnymi zębami, prawie dotyka wałka dziąsłowego.

S- usta w kształt uśmiechu, czubek języka na dnie jamy ustnej przy dolnych zębach,  boki języka przylegają do zębów,  tworząc tzw. „rynienkę”, przez którą podczas wymowy kierowany jest strumień powietrza. W czasie wymowy głosek syczących język nie powinien wychodzić między/ za zęby.

 

Materiał językowy do ćwiczeń – różnicowanie głosek  S: SZ

 

Powtarzamy sylaby, najpierw powoli i bardzo dokładnie, później staramy się wymówić je coraz szybciej, ale równie dokładnie.

 

Sylaby:

sa – sza,   so-szo,   se – sze,   su –szu,   sy- szy

za-ża,   zo- żo,   ze – że,   zu – żu,  zy – ży

as – asz,  os -  osz,  es-  esz,  us – usz,  sy - ysz

sza- sa,  szo –so,  sze –se, szu –su,  szy- sy

ża –za,  żo –zo,   że – ze,   żu –zu,   ży – zy

asz –as,  osz –os, esz – es,  usz –us, ysz – ys

 

Paronimy:

Powtarzamy paronimy. Zwracamy uwagę na prawidłowe ułożenie aparatu artykulacyjnego przy realizacji ćwiczonych głosek.

 

szale - sale

szum –sum

szyna – synek

szybki –sypki

szyte- syte

szyk –syk

szok –sok

 

 

 

ĆWICZENIA - GŁOSKA S

Głoska [s ] jest głoską przedniojęzykowo – zębową, szczelinową, bezdźwięczną, twardą i ustną.

W procesie rozwoju dziecka głoski; s, z c, dz pojawiają się około 3 roku życia. Głoska [s] jest uważana na podstawową głoskę, z szeregu głosek syczących.

Wymawiając głoskę [s] należy pamiętać o :

1. Płaski ułożeniu języka na dole jamy ustnej, czubek dotyka dolnych jedynek, a boki delikatnie przylegają do górnych zębów.
2. Zęby są złączone, ale nie są zaciśnięte.
3. Wargi, jak przy uśmiechu, lub przy wymowie głoski [i].
4. Powietrze wydostaje się wąski strumieniem przez środek języka, aż do szczeliny , którą tworzą zęby i czubek języka.

Ćwiczenia

1. Naśladujemy węża i syczymy : ssssssss

 

2. Wymawiając wyrazy spróbuj przedłużyć głoskę s.

sso – wa

sso – pel

sse – rek

   ssa – la

                                      ssa - lon

3. Powtórz za dorosłym wyrazy jednosylabowe:

 

sen, sól, syn, sum, ser, stok, staw, smak, słoń, stop

 

 

4. Powtórz za dorosłym zdania.

Stefan spróbował słodkiego sernika.

Sylwia ma satynową sukienkę.

Sylwek stawia na stole słoik.

W salonie stoi stary stół.

W sobotę Sabinka kupiła sandały.

 

 

ĆWICZENIA – GŁOSKA SZ

Głoska [sz] jest głoską przedniojęzykowo- dziąsłową, szczelinową, bezdźwięczną, twardą i ustną.

Jest to głoska traktowana jako podstawowa z szeregu głosek szumiących.

W procesie rozwoju dziecka głoski [sz, ż, cz, dż] pojawiają się pod koniec 4 r.ż.

Wymawiając głoskę [sz] należy pamiętać o:

1. Prosimy dziecko o uniesienie języka do wałka dziąsłowego, za górne zęby.
2. Prosimy dziecko o zbliżenie ząbków – powinny być lekko złączone.
3. Prosimy dziecko o wysunięcie do przodu warg i zrobienie „ryjka”.
4. Wskazujemy dziecku, żeby wydychając powietrze, mówiło długo szszszsz.

Ćwiczenia

1. 1. Naśladujemy szum drzew i szumimy; szszszszszsz.

 

1. 2. Wymawiając wyrazy spróbuj przedłużyć głoskę sz

 

szsza – la

szsza – fa

szsza – lik

szszo – pa

szszo – sa

 

1. 3. Powtórz za dorosłym wyrazy:

szatnia, szumi, szyba, szybko, szuka, szabla, szelki,     szynka.

1. 4. Powtórz za dorosłym  zdania:

 

W szafie mam szeroki szalik.

Szymon szuka szachownicy.

W szkolnej szatni były szorty.

W szarej szafie była szuflada.

Szara myszka zjadła szarlotkę.

 

ĆWICZENIA JĘZYKA

1. Oblizywanie warg ruchem okrężnym np.  jak kotek po wypiciu mleka.
2. Wysuwanie języka w linii prostej, podobnie jak wysuwa się szufladę
   z szafy.
3. „Mycie” językiem wewnętrznej powierzchni  górnych zębów  - przesuwanie języka raz w jedna, a raz w drugą stronę.
4. Unoszenie języka do górnego wałka dziąsłowego, następnie energicznie opuszczanie go.
5. Dotkanie czubkiem języka górnego wałka dziąsłowego –  język  porusza,  w taki sposób, jakby pukał do drzwi.
6. Unoszenie języka za górne zęby, następnie opuszczanie go szybko - zabawa w skakanie językiem.
7. Przesuwanie języka po podniebieniu, w głąb jamy ustnej – malowanie sufitu pędzlem.
8. Unoszenie języka na wałek dziąsłowy i wykonywanie kółek czubkiem języka, raz w prawo, a raz w lewo.
9. Oblizywanie talerza po pysznym obiedzie, lub deserze.
10. Podnoszenie języka do górnych zębów – język jest napięty jak struna.
11.  Ułożenie języka w kształt „rulonika”.
12.  Dotykanie czubkiem języka różnych miejsc w jamie ustnej: zębów, podniebienia twardego, wewnętrznej strony policzków.
13.  Oblizywanie zewnętrznej, a później wewnętrznej powierzchni górnych zębów.
14.  Język na zmianę dotyka raz lewego, a raz prawego kącik ust – wahadełko.
15.  Kląskanie językiem  - zabawa w konika.
16.  Przeciskanie języka między zęby.
17.  Liczenie językiem górnych zębów.

 

 

 

 

 

 

OPÓŹNIONY ROZWÓJ MOWY

– DLACZEGO DZIECKO NIE MÓWI TAK JAK RÓWIEŚNICY?

Dzieci rozwijają się w różnym tempie: jedne zaczynają wcześniej siadać, inne później chodzić, a jeszcze inne już w wieku 4 lat znają litery. Najczęściej z upływem czasu te różnice zaczynają się wyrównywać. W przypadku rozwoju mowy, opóźnienia dotyczące pojawiania się kolejnych etapów, nie powinny trwać dłużej niż 6 miesięcy. Z reguły rozpoznanie opóźnionego rozwój mowy nie oznacza konkretnej jednostki logopedycznej,
a określenie stanu faktycznego funkcjonowania komunikacji dziecka. Diagnoza logopedyczna zazwyczaj daje możliwość odpowiedzi na pytanie, czy rozwój mowy jest zaburzony czy opóźniony. Jednak rozpoznanie  wymaga przeprowadzenia wnikliwego postępowania logopedycznego – tzn. wnikliwej diagnozy logopedycznej oraz rozpoczęcia stymulacji rozwoju mowy.

Należy pamiętać, że ewentualne opóźnienie rozwoju mowy dziecka może być spowodowane bardzo różnymi czynnikami. Począwszy od czynników możliwych do wyeliminowania, jak np. brak odpowiedniej stymulacji ze strony otoczenia, po bardzo poważne,  jak uszkodzenie ośrodkowego układu nerwowego.

Do właściwego rozwoju mowy dziecka konieczna jest prawidłowa budowa i sprawne funkcjonowanie aparatu artykulacyjnego: warg, języka, podniebienia, policzków, dziąseł, uzębienia. Ponadto konieczna jest również prawidłowa budowa i sprawne funkcjonowanie narządów fonacyjnych, czyli krtani, gardła oraz jamy nosowej; narządów oddechowych, czyli płuc, oskrzeli i tchawicy; narządu słuchu  oraz ośrodkowego układu nerwowego.

Do prawidłowego rozwoju mowy dziecka niezbędny jest również odpowiedni poziom rozwoju umysłowego i emocjonalnego, a także odpowiednie warunki środowiskowe

i społeczne.

 

METODY POSTEPOWANIA W PROSTYM OPÓŹNIENIU ROZWOJU  MOWY

 

Pamiętajmy, że przy jakichkolwiek problemach z mową dziecka, nie wolno zmuszać go do mówienia, lub nakazywać dziecku powtarzania za sobą wyrazów i zdań.
W żadnym wypadku nie należy się wyśmiewać z niego i porównywać z rówieśnikami. Takie zachowania nie tylko nie motywują dziecka do mówienia, ale mogą spowodować kolejne problemy. Zawsze należy okazywać dziecku szacunek, otaczać miłością i dużo rozmawiać.

Dobrze jest opowiadać dziecku bajki, czytać książeczki, zachęcać do wykonywania wspólnie prac domowych i opowiadania o nich. Aby dziecko nie czuło się wykluczone z komunikacji, stwarzajmy jak najwięcej możliwości dialogu, tak by dziecko mogło nam udzielić odpowiedzi na pytania. Nawet jeżeli odpowiedź będzie strzępkiem słów, próbujmy motywować je do częstszego mówienia, np. poprzez zabawę.

Chcąc wspierać prawidłowy rozwój mowy swojego dziecka, nie możemy zapominać

o wspólnym czytaniu, rysowaniu, malowaniu farbami, lepieniu z plasteliny, wydzieraniu kartek papieru, śpiewaniu piosenek oraz o zabawach muzycznych.

Bardzo ważną rolę w rozwoju dziecka spełniają zajęcia ruchowe, takie jak zabawy

z piłką, taniec, czy pokonywanie toru przeszkód. Zajęcia ruchowe wpływają na rozwój motoryki dużej i małej oraz na koordynację pracy półkul mózgowych, wiąże się to z umiejętnością koncentracji, rozwijaniem myślenia i mowy.

 

 

PRZYKŁADOWE ĆWICZENIA

1. Zabawy dźwiękonaśladowcze - naśladujemy z dzieckiem odgłosy np. zwierząt, pojazdów, urządzeń.
2. Zabawy w naśladowanie min – buzia uśmiechnięta, buzia smutna, przesyłanie buziaków, „naśladowanie” balonika.
3. Zabawa w teatrzyk z wykorzystaniem pacynek, maskotek lub przebrań według własnego pomysłu.
4. Zabawa z instrumentami muzycznymi.
5. Zabawy  w sklep.
6. Układanie historyjek obrazkowych.
7. Szukanie ukrytego źródła dźwięku.

 

  Usprawnianie motoryki małej – ćwiczenia usprawniające motorykę małą odgrywają istotną rolę w procesie rozwoju mowy dziecka.

 

1. Rysowanie po śladzie,
2. Kolorowanie kolorowanek.
3. Nawlekanie guzików.
4. Wydzieranie skrawków papieru.
5. Lepienie z plasteliny, modeliny, masy solnej.
6. Przesypywanie ryżu, kaszy, mąki.

 

 

Bibliografia:

Katarzyna Wnukowska „ Czy moje dziecko mówi poprawnie. Poradnik logopedyczny”.

 

ĆWICZENIA SŁUCHOWE

Ćwiczenia słuchowe z wykorzystaniem bodźców niewerbalnych stanowią wstępny fragment wspomagania rozwoju mowy dziecka. Przygotowują do wykonywania zadań polegających na uważnym słuchaniu i różnicowaniu bodźców, początkowo:  dźwięków z otoczenia, np. odgłosów zwierząt , dźwięków instrumentów muzycznych, później cech tych dźwięków, to znaczy: natężenia , długości, wysokości oraz rytmu ciągów dźwięków, które pomagają w różnicowaniu takich cech wypowiedzi jak: akcent, iloczas, tempo, intonacja.

Ćwiczenia słuchowe z wykorzystaniem bodźców niewerbalnych.

1. Rozpoznawanie dźwięków instrumentów – kładziemy przed dzieckiem trzy instrumenty muzyczne np. bębenek, trąbka, grzechotka. Pokazujemy dziecku instrumenty, nazywamy je, a następnie wydobywamy ich dźwięk. Pozwalamy dziecku zagrać na każdym z instrumentów. Następnie dziecko odwraca się, a my gramy na jednym z instrumentów. Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, na którym instrumencie zagraliśmy.
2. Rozpoznawanie odgłosów zwierząt – ćwiczenie rozpoczynamy od jednego dźwięku np. muczenia krowy ( muuuu), potem dołączamy następne np. szczekanie psa, rżenie konia, miauczenie kota itp.
3. Rozpoznawanie różnych dźwięków z otoczenia- kładziemy przed dzieckiem np. kartkę papieru, butelkę napełnioną do połowy wodą, torebkę foliową. Prezentujemy dziecku dźwięki darcie papieru, przelewania wody, szelest torebki foliowej. Pytamy dziecko, co usłyszało? Stopniowo zwiększamy trudność wprowadzając nowe dźwięki.
4. Rozpoznawanie dźwięków wysokich i niskich – kładziemy przed dzieckiem instrumenty – dźwięk niski np. bębenek oraz dźwięk wysoki np. flet oraz zabawkę lub obrazek samolotu. Demonstrujemy dziecku, że kiedy gramy, długi, niski  dźwięk ( na bębenku): samolot leci nisko nad ziemią, natomiast kiedy gramy wysoki dźwięk (na flecie), samolot leci wysoko. Kolejnym etapem jest wykonanie zadania przez dziecko. My nadajemy dźwięk grając na instrumencie, a dziecko kieruje zabawką albo wysoko albo nisko, w zależności od usłyszanego dźwięku. Podczas tej zabawy nie tylko uczymy różnicowania wysokości dźwięku, ale także utrwalmy umiejętność użycia w zdaniu przysłówków – „ Jak leci samolot? Samolot leci wysoko lub nisko”.

 

Bibliografia:

Danuta Emiluta Rozya „Wspomaganie rozwoju mowy dziecka w wieku przedszkolnym”- Warszawa 2006 r.

 

 

 

ĆWICZENIA BUZI I JĘZYKA DLA NAJMŁODSZYCH

Ćwiczenia oddechowe:

 -dmuchanie na kartkę papieru.
- przenoszenie karteczek przy pomocy słomki,

-dmuchanie na piłeczki pingpongowe przez słomkę do napojów,

-dmuchanie przez słomkę na powierzchnię wody, tak żeby zrobić fale.

- dmuchanie na piórko – czyje piórko poleci dalej lub wyżej,

-śpiewanie piosenek, znane dziecku melodie np. „Wlazł kotek na płotek” śpiewamy
z dzieckiem w rytm melodii sylabami la la la la.

Usprawnianie aparatu artykulacyjnego*:

Rodzice razem z dzieckiem siadają przed lustrem. Jedno z rodziców opowiada bajkę i demonstruje zawarte w niej ćwiczenia. Dziecko je powtarza.

Języczek Podróżniczek postanowił umyć swoje zabawki. Zaczął od samochodu. Wytarł go w środku( wysuwaj i chowaj prosty język, mając otwarte usta). Wymył szyby ( dotykaj czubkiem języka górnej wargi, mając otwarte usta), kierownicę i koła (oblizuj górną i dolną wargę). Po umyciu odstawił samochód na półkę ( przesuń językiem po górnych zębach mając otwarte usta).

Naśladujemy odgłosy zwierząt:

Rodzic pokazuje dziecku obrazki zwierząt, jednocześnie demonstrując odgłos jaki wydaje dane zwierzę, dziecko powtarza.

Krowa- MU,  MU

Koń – IHAHA

Owca – ME,  ME

Żaba – KUM,  KUM

Kura – KO,  KO

Pies  - HAU,  HAU

Kot – MIAU,  MIAU

Bocian – KLE, KLE

*Źródło:

Bryła A. Muszyńska A. – „Wędrówka Języczka Podróżniczka w świat mowy”.

 

 

WIERSZYKI ĆWICZĄCE JĘZYKI

- GŁOSKI SZEREGU SZUMIĄCEGO

 

"Poduszka"
Poduszka na twym łóżku poszewkę ma pluszową.
Kwiatuszki i motylki masz tuż
nad swoją głową.
Poduszka na twym łóżku przyniesie ci sen szybki.
Będziesz w tym śnie szybować, potem pływać
jak rybki.
/K. Szoplik/

"Lato"
Szumi, szumi woda, szumi, szumi las,
szumią, szumią pola lato wita nas.
Szumi, szumi woda, szumi, szumi las,
szumią, szumią pola wiatr ochłodzi nas.
/J. Nowak/

"Kołysanka"
W kolebusi Leszek mały sza, sza, sza,
pokołysze mama Lesia sza, sza, sza.
Uśnij, uśnij mój Lesiuniu sza, sza, sza.
Ja zanucę kołysankę sza, sza, sza.
/J. Nowak/
 

"Szalik"
Zimą, kiedy szron na szybach
i śnieżne zaspy wkoło,
z szuflady wygląda szalik;
patrzy na ciebie wesoło.

Szukasz go na dnie szafy,
w koszyku, pod poduszkami,
a on napuszony patrzy między innymi szalami.
 

Nie może się już doczekać,
kiedy nim szyję okręcisz
i wyjdziesz na podwórko
na łyżwach się pokręcisz.
/K. Szoplik/

"Szymon"
Szedł raz Szymon do Koluszek,
by szukać wujaszka,
który jako kominiarz
pracował na daszkach.
Poszedł najpierw do Janusza,
ponoć znał wujaszka,
który jako kominiarz
pracował na daszkach.
/K. Szoplik/

 

„Chrząszcz”,

W Szczebrzeszynie chrząszcz brzmi w trzcinie
I Szczebrzeszyn z tego słynie.

Wół go pyta: „Panie chrząszczu,
Po co pan tak brzęczy w gąszczu?”

„Jak to – po co? To jest praca,
Każda praca się opłaca.”

„A cóż za to pan dostaje?”
„Też pytanie! Wszystkie gaje,

Wszystkie trzciny po wsze czasy,
Łąki, pola oraz lasy,

Nawet rzeczki, nawet zdroje,
Wszystko to jest właśnie moje!”

Wół pomyślał: „Znakomicie,
Też rozpocznę takie życie.”

Wrócił do dom i wesoło
Zaczął brzęczeć pod stodołą

Po wolemu, tęgim basem.
A tu Maciek szedł tymczasem.

Jak nie wrzaśnie: „Cóż to znaczy?
Czemu to się wół próżniaczy?!”

„Jak to? Czyż ja nic nie robię?
Przecież właśnie brzęczę sobie!”

„Ja ci tu pobrzęczę, wole,
Dosyć tego! Jazda w pole!”

I dał taką mu robotę,
Że się wół oblewał potem.

Po robocie pobiegł w gąszcze.
„Już ja to na chrząszczu pomszczę!”

Lecz nie zastał chrząszcza w trzcinie,
Bo chrząszcz właśnie brzęczał w Pszczynie.

/Jan Brzechwa/

 

 

„Żuraw i czapla”

Przykro było żurawiowi,

Że samotnie ryby łowi.

Patrzy - czapla na wysepce

Wdzięcznie z błota wodę chłepce.

Rzece do niej zachwycony:

"Piękna czaplo, szukam żony,

Będę kochał ciebie, wierz mi,

Więc czym prędzej się pobierzmy."

Czapla piórka swe poprawia:

"Nie chcę męża mieć żurawia!"

Poszedł żuraw obrażony.

"Trudno. Będę żył bez żony."

(fragment utworu)

/Jan Brzechwa/

 

 

ĆWICZENIA LOGOPEDYCZNE DLA NAJMŁODSZYCH

1. Poznaję swoje ciało.

Rodzic recytuje wiersz, ilustrując ruchem jego treść. Przy powtórzeniu, do zabawy włącza się dziecko:

Głowa, ramiona,

kolana, pięty,

kolana, pięty

kolana, pięty,

głowa, ramiona, kolana, pięty,

oczy, uszy, usta, nos.

 

2. Zabawa dźwiękonaśladowcza.

Rozpoznawanie i naśladowanie odgłosów zwierząt.

Do tego ćwiczenia potrzebne będą zdjęcia lub obrazki zwierząt domowych ( kozy, konia, koguta, kota).

Rodzice czytają wiersz, a dziecko odgaduje nazwy zwierząt. Następnie rodzice pokazują dziecku obrazki zwierząt, a dziecko naśladuje odgłosy.

 

 

Daleko, daleko

Na łące pasą się ko…

Meee, meee!

Kozy! – mówi dziecko

 

Daleko, daleko

Na łące pasą się ko…

Ihaha, ihaha!

Konie! – mówi dziecko

 

Daleko, daleko

Po podwórku chodzi ko…

Kukuryku, kukuryku!

Kogut! – mówi dziecko

 

Daleko, daleko

Po podwórku chodzi ko…

Miau, miau!

Kotek!- mówi dziecko.

 

 

 

 

3.  Zagadki.

Jakie to zwierzę?

Choć zieloną trawę je,

Białe mleko daje.

(krowa)

 

 

Mieszka w budzie,

gryzie kości,

wesoło szczeka,

witając gości.

(pies)

 

Pieję głośno: „ Kukuryku!”.

Budzę wszystkie dzieci:

„ Do zabawy wstawać czas,

już słonko świeci”.

( kogut)

 

Ma długie uszy,

futerko puszyste,

Ze smakiem chrupie,

sałaty listek.

(królik)

 

Tak cichutko chodzi,

że go nikt nie słyszy

I dlatego bardzo boją

się go myszy.

(kot)

 

Długi ma ogonek,

oczy jak paciorki,

gdy kota zobaczy,

ucieka do norki.

(mysz)

 

Dzięki niej na zimę

mam czapkę i szalik.

Gdy w góry pojedziesz,

ujrzysz ją na hali.

(owca)

 

ĆWICZENIA PRZYGOTOWUJĄCE NARZĄDY MOWY DO WYWOŁANIA GŁOSKI [K]

Głoska [K] jest głoską zwartą, tylnojęzykową, bezdźwięczną, ustną- realizujemy ją, w taki sposób, że czubek języka dotyka wewnętrznej strony zębów, natomiast wysklepieniu ulega tylna część języka, tworząc zwarcie z podniebieniem miękkim. Dziecko, które wymawia głoskę [t] zamiast [k] –np. [tot] zamiast [kot] najczęściej tworzy zwarcie przednią częścią języka z wałkiem dziąsłowym. W celu wywołania prawidłowo brzmiącej głoski [k] musimy przenieść zwarcie z przodu języka na tył języka.

Ćwiczenia wstępne przygotowujące motorykę narządów mowy do wywołania głoski [k] [g]:

1. Zabawa w „koci grzbiet” – oprzeć  czubek języka o dolne zęby – język wybrzuszyć tak, aby górne zęby dotykały jego grzbiet.
2. Ziewanie przy szeroko otwartych ustach.
3. Picie przez słomkę gęstych płynów np. jogurtu, koktajlu.
4. Przenoszenie karteczek, papierków po cukierkach przy pomocy słomki.
5. Chuchanie na zmarznięte ręce.
6. Chrapanie na wdechu i wydechu.
7. Naśladowanie śmiechu różnych ludzi: babci – hahahaha, dziadka - hohohoho, cioci - hihihihihihi, wujka-  hehehehehe
8. Krótkie wymawianie samogłosek przy szeroko otwartych ustach.
9. Wydawanie odgłosów: hej, ho, hop, hej- ho.

Ćwiczenia na sylabach:

1. Pokazujemy dziecku, w jaki sposób sami wymawiamy: KA  KO  KU  KI  KE  KY.
2. Prosimy dziecko, żeby spojrzało w lusterko, w jaki sposób my wymawiamy sylaby. Pamiętajmy o tym, żeby nasza artykulacja była poprawna i widoczna dla dziecka.
3. Prosimy dziecko, żeby teraz ono spróbowało wymówić poprawnie sylabę [KA], jeżeli występują trudności, wówczas za pomocą palca lub szpatułki przytrzymujemy przód języka, tuż za dolnymi zębami. Następnie prosimy dziecko, żeby powiedziało sylabę [KA], prawdopodobnie przód języka będzie chciał się unieść, tak jak, do sylaby [TA], ale dzięki temu, że język został przez nas przytrzymany wyjdzie sylaba [KA].

Ćwiczenia na wyrazach:

 

kamień, kawa, kabel, kubek, kula, komin, Kamil, Kuba.

 

 

“Kran”

Myła ręce jakaś gapa,
kap, kap, kap.
Poszła,
a kran dalej kapał,
kap, kap, kap.
Wczoraj kapał i dziś kapie:
kap, kap, kap.
I źle myśli o tej gapie,
kap, kap, kap!
To przez gapę kran ma katar,
kap, kap, kap.
Taki katar to jest strata!
Kap, kap, kap.
Bo te krople- to są grosze,
kap, kap, kap.
Grosz za groszem z wodą poszedł,
kap, kap, kap.
Co tu robić? Gapa nie wie,
kap, kap, kap.
A więc my powiemy gapie:
“Dokręć kran!”
O, już nie kapie!

M. Terlikowska

 

Wierszyki ćwiczące języki – utrwalanie głoski [r]

„TRĄBKA RYSIA”
Rysio cztery trąbki ma i na każdej pięknie
gra.
Na pierwszej gra: tra, tra, tra.
Na drugiej gra: tru, tru, tra.
Na trzeciej gra: tre, tre, tra.
Na czwartej gra: try, try, tra.
Rysio brata
Jurka ma, razem z bratem gromko gra: tra, tre, tra,
tra, tru, tra,
tre, tro, tra,
tra, try, tra.
Rysio cztery siostry ma, każda sama pięknie
gra.
Marta gra: tru, tro, tra,
Renia gra: tre, try, tra,
Irka gra: try, tro, tra,
Krysia gra: tru, tre, tra.
Gdy rodzeństwo razem gra
słychać gromkie:
tram- tarara
trem- tarara
trym-
tarara
trum- tarara
trom- tarara.
(Autor nieustalony)

 

“ROZGADANA PAPUGA”

Siedzi papuga na murku na niewielkim podwórku .
Gapi się na świat i mówi
tak:
trawa, tratwa, trąbka, brat, broda, brudny, brama, tran .
Potem jedno oko mruży i znów mówi do kałuży:
droga, drugi, drab, drużyna, prośba,
prędkość, pręt, drabina .
Kręci głową macha skrzydłem i powtarza mi różne
słowa z głoską [r] .
A. Walencik- Topiłko

„CZARNA KROWA”

 

Czarna krowa w kropki bordo

gryzła trawę kręcąc mordą.

Kręcąc mordą i rogami

gryzła trawę wraz z jaskrami.

"Czarna krowo, nie kręć rogiem,

bo ja pieróg jem z twarogiem:

gdy tak srogo rogiem kręcisz,

gryźć pieroga nie mam chęci."

"Jedz bez trwogi swe pierogi,

 nie są groźne krowie rogi.

Jestem bardzo dobra krowa

rodem z miasta Żyrardowa.

Raz do roku w Żyrardowie

pieróg z grochem dają krowie.

Więc mi odkraj róg pieroga,

 a o krowich nie myśl rogach.

Ja ci również radość sprawię:

Jaskry, które rosną w trawie,

zręcznie ci pozrywam mordą,

czarną mordą w kropki bordo”.

(K. Łochocka)

 

ĆWICZENIA PRZYGOTOWUJĄCE DO ARTYKULACJI GŁOSEKI [R]

Głoska [r] jest głoską dźwięczną, ustną, przedniojęzykowo – dziąsłową, półotwartą, drżącą, twardą. Głoska [r] jest głoską trudną pod względem artykulacji. Wymaga ona wibracji koniuszka języka (wymagana jest duża elastyczność tego narządu oraz szybkość i precyzja ruchów). Wibracja polega na 2-3 krotnym bardzo szybkim i delikatnym dotknięciu czubkiem języka wałka dziąsłowego.

Ćwiczenia podstawowe:

1. Dmuchanie na świeczkę, piłeczki, bańki mydlane.
2. Liczenie językiem górnych ząbków.
3. Oblizywanie dżemu, kremu czekoladowego z wałka dziąsłowego.
4. Mocne zaciskanie warg.
5. Zabawa w naśladowanie rybki.
6. Parskanie wargami.
7. Wciąganie policzków do środka buzi.
8. Nagryzanie ząbkami na przemian wargi górnej i dolnej.
9. Zdmuchiwanie skrawka papieru umieszczonego na czubku języka – „lama”.

Ćwiczenia właściwe głoska [r]: należy zachować kolejność wykonywania ćwiczeń. Kolejnych kilka ćwiczeń należy wykonywać codziennie przez około 10 minut.

1. 1. „ Masowanie” języka – wysuwanie i wsuwanie języka przez zaciśnięte wargi.
   2. „ Masowanie” języka – wysuwanie i wsuwanie przez zaciśnięte zęby
   3. Przesuwanie językiem od lewej do prawej strony górnej wargi.
   4. Dotykanie językiem kącików warg (buzia szeroko otwarta)
   5. Liczenie językiem górnych zębów.
   6. Konik, czyli kląskanie czubkiem języka.
   7. Unoszenie językiem do nosa.
   8. Dotykanie czubkiem języka podniebienia przy wałku dziąsłowym.
   9. Uderzanie czubkiem języka o podniebienie przy szeroko otwartej buzi.
   10. Mlaskanie przednią częścią języka, a później środkiem języka.
   11. Ssanie twardego cukierka czubkiem języka.
   12. Szybkie wypowiadanie sylab la la la la la przy szeroko otwartej buzi
   13. Szybkie i krótkie wypowiadanie głoski tttttttttt przy półotwartej buzi.
   14. Szybkie i krótkie wypowiadanie głoski dddddd przy półotwartej buzi.
   15. Szybkie i krótkie wypowiadanie głoski tdtdtdtdtdtd przy półotwartej buzi.
   16. Szybkie wypowiadanie logotomów tda tdo tde tdu tdy
   17. Naśladowanie różnych odgłosów:

- tra tra tra

- dra dra dra

- pr pr pr

- br br br br

- kra kra kr

18. Powtarzanie sylab zawierających głoskę r:  tra, tro, tre, tru, try, atra, atro, atre, atru, arty,

otra, otro, otre, otru, otry, etra, etre, etru, etry, utra, utro, utru, utry, ytra, ytro, ryte, ytry.

 

ĆWICZENIA PRZYGOTOWUJĄCE DO ARTYKULACJI GŁOSEK SZEREGU SYCZĄCEGO [S,Z,C,DZ]

Podczas artykulacji głosek syczących, język spoczywa na dole jamy ustnej, jego czubek lekko przylega do dolnych zębów, a boki są lekko uniesione. Wargi przy realizacji głosek szeregu syczącego są rozciągnięte, w taki sposób jak przy uśmiechu. Ząbki są delikatnie złączone.

Ćwiczenia przygotowujące:

1. Dmuchanie na świeczkę, piłeczki, bańki mydlane.
2. Liczenie dolnych zębów czubkiem języka po wewnętrznej stronie.
3. Oblizywanie językiem wewnętrznej powierzchni dolnych zębów.
4. Dotykanie czubkiem języka wewnętrznej powierzchni dolnych siekaczy

z równoczesnym wybrzmiewaniem głoski [e]

Ćwiczenia właściwe głoska [s]:

1. Przypominamy dziecku jak powinny być ułożone usta, aby powstała głoska [s]
2. Przypominamy dziecku o złączeniu lekko ząbków.
3. Wskazujemy dziecku ułożenie języka za dolnymi ząbkami.
4. Wskazujemy dziecku rozciągnięcie warg do uśmiechu.
5. Wskazujemy dziecku wydychanie powietrza, i mówienie długo ssssss.
6. Próbujemy cicho, a później głośniej syczeć tak jak wąż.

Ćwiczenia właściwe głoska [z]:

1. Przypominamy dziecku jak powinny być ułożone usta, aby powstała głoska [z]
2. Przypominamy dziecku o złączeniu lekko ząbków.
3. Wskazujemy dziecku ułożenie języka za dolnymi ząbkami.
4. Wskazujemy dziecku rozciągnięcie warg do uśmiechu.
5. Kładziemy dziecka rękę na jego szyi i wskazujemy dziecku mówienie głoski [z], dziecko w czasie artykulacji powinno wyczuć wibrację.
6. Wskazujemy dziecku wydychanie powietrza, i mówienie długo zzzzzz.
7. Próbujemy cicho, a później głośniej naśladować brzęczenie muchy, komara lub osy. Ćwiczenia właściwe głoska [c]:

1. Jeżeli dziecku udało się poprawnie artykułować głoski [s] i [z], to z głoską [c] nie powinno być już kłopotu. Jeżeli jednak u dziecka wystąpi problem z artykulacją głoski [c] to należy powoli, a później coraz szybciej wypowiadać połączenia (ts, ts, ts,ts)

Ćwiczeni właściwe głoska [dz]

1. Jeśli głoski [s,z,c] wymawiane są już prawidłowo, to z artykulacją głoski [dz] nie powinno być już problemów. Jeżeli jednak wystąpi problem, to wskazujemy dziecku ułożenie aparatu artykulacyjnego,  jak przy artykulacji głoski [c] i kładziemy dziecka rękę na jego szyi, wskazujemy dziecku mówienie głoski [c], dziecko w czasie artykulacji powinno wyczuć wibrację.

Należy  pamiętać, że w czasie artykulacji głosek język pozostaje w jamie ustnej. Uważajmy, żeby dziecko nie wymawiało głosek z językiem między zębami.

 

 

ĆWICZENIA PRZYGOTOWUJĄCE DO ARTYKULACJI GŁOSEK SZEREGU SZUMIĄCEGO SZ, Ż ,CZ ,DŻ

Podczas artykulacji głosek szumiących czubek języka uniesiony jest do góry i tworzy szczelinę- głoski [sz] i [ż] lub zwarcie i szczelinę przy realizacji głosek [cz][dż]. Wargi są nieco zaokrąglone, a zęby zbliżone do siebie.

Ćwiczenia przygotowujące:

1. Dmuchanie na świeczkę, piłeczki, bańki mydlane.
2. Liczenie językiem górnych ząbków.
3. Unoszenie języka do wałka dziąsłowego- miejsce za górnymi siekaczami.
4. Przesyłanie buziaków.
5. Zabawa w naśladowanie rybki.
6. Naprzemiennie wypowiadanie samogłosek: [u]  [i]

Ćwiczenia właściwe - głoska [sz]:

1. Przypominamy dziecku, jak powinny być ułożone usta, aby powstała głoska [sz]
2. Prosimy dziecko o uniesienie języka do wałka dziąsłowego, za górne zęby.
3. Prosimy dziecko o zbliżenie ząbków – powinny być lekko złączone.
4. Prosimy dziecko o wysunięcie do przodu warg i zrobienie „ryjka”.
5. Wskazujemy dziecku, żeby wydychając powietrze, mówiło długo szszszsz.
6. Próbujemy z dzieckiem cicho, a później głośniej naśladować szum spadających liści, wiejącego wiatru lub morskich fal.

Ćwiczenia właściwe głoska [ż]:

1. Przypominamy dziecku, jak powinny być ułożone usta, aby powstała głoska [ż]
2. Prosimy dziecko o uniesienie języka do wałka dziąsłowego za górne zęby.
3. Prosimy dziecko o zbliżenie ząbków.
4. Prosimy dziecko o wysunięcie do przodu warg i zrobienie „ryjka”.
5. Kładziemy dziecka rękę na jego szyi i wskazujemy dziecku mówienie głoski [ż], dziecko w czasie artykulacji powinno wyczuć wibrację.
6. Wskazujemy dziecku wydychanie powietrza, i mówienie długo: żżżżżżżż.
7. Próbujemy z dzieckiem cicho, a później głośniej naśladować dźwięk odgłosu np. pracującej wiertarki.

Ćwiczenia właściwe głoska [cz]:

1. Przypominamy dziecku, jak powinny być ułożone usta, aby powstała głoska [cz]
2. Prosimy dziecko o uniesienie języka do wałka dziąsłowego za górne zęby.
3. Prosimy dziecko o zbliżenie ząbków.
4. Prosimy dziecko o wysunięcie do przodu warg i zrobienie „ryjka”.
5. Wskazujemy dziecku, że kiedy będzie wydychało powietrze, powinno szybko i krótko wypowiadać; cz cz cz cz
6. Następnie razem z dzieckiem naśladujemy jadący pociąg czczczczczczczcz.

Ćwiczenia właściwe głoska [dż]:

1. Przypominamy dziecku, jak powinny być ułożone usta, aby powstała głoska [dż]
2. Prosimy dziecko o uniesienie języka do wałka dziąsłowego za górne zęby.
3. Prosimy dziecko o zbliżenie ząbków.
4. Prosimy dziecko o wysunięcie do przodu warg i zrobienie „ryjka”.
5. Kładziemy dziecka rękę na jego szyi i wskazujemy dziecku mówienie głoski [dż], dziecko w czasie artykulacji powinno wyczuć wibrację.
6. Wskazujemy dziecku, że kiedy będzie wydychało powietrze, powinno szybko i krótko wypowiadać :dż dż dż dż.

Ćwiczenia w sylabach:

SZA SZO SZU SZE SZY ASZA OSZO USZU ESZE YSZY ASZ OSZ USZ ESZ YSZ

ŻA ŻO ŻU ŻE ŻY AŻA OŻO UŻU EŻE YŻY

CZA CZO CZU CZE CZY ACZA OCZO UCZU ECZY YCZY ACZ OCZ UCZ ECZ YCZ

DŻA DŻO DŻU DŻE DŻY ADŻA ODŻO UDŻU EDŻ YDŻY

Ćwiczenia w wyrazach:

[sz] - szafa, szopa, szufelka, szelki, szyny, kasza, kosz, koszula, afisz, kapelusz

[ż] -   żaba, żona, żuk, żel, żywy, bażant, kałuża

[cz] - czapka, czoło, czubek, czekolada, czytanka, byczek, klucze, znaczek, biegacz, bogacz

[dż] - dżem, dżentelmen, dżungla

 

 

ĆWICZENIA PRAWIDŁOWEGO POŁYKANIA

Proces unoszenia się przedniej części języka do podniebienia twardego zaczyna się od chwili wyrośnięcia siekaczy mlecznych i powinien być zakończony w momencie ukształtowania się pełnego uzębienia mlecznego, czyli między 2,5 – 3 r.ż. a najpóźniej w 4 r.ż. Możliwość pionizowania się języka pozwala na zmianę odruchów połykania z tzw. niemowlęcego na połykanie typu dorosłego. Zmiana sposobu połykania usprawnia przednią część języka, warunkując prawidłowy rozwój artykulacji. Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego powinny być prowadzone codziennie ( kilka razy w ciągu dnia) przez maksymalnie 5-10 minut.

Ćwiczenia prawidłowego połykania:

• Uczymy dziecko unosić język za górne zęby. Wskazujemy miejsce palcem lub zimną łyżeczką ( dobrze jest, kiedy te ćwiczenia wykonujemy z dzieckiem przed lustrem)- taką zabawę proponujemy dziecku kilkanaście razy dziennie.
• Kiedy dziecko potrafi już swobodnie utrzymać język na sklepieniu jamy ustnej, proponujemy kolejny etap.
• Mówimy do dziecka: „ Język pozostaje W TYM MIEJSCU, trzymaj go tam przez cały czas, zamknij zęby, uśmiechnij się szeroko i połknij ślinę.”- połykaniu śliny nie może towarzyszyć napięcie warg. Wargi nie powinny stawiać oporu przy ich rozchylaniu.
• Do kolejnego etapu przechodzimy dopiero, wtedy gdy poprzednia umiejętność nie sprawia już problemów. Kolejnym etapem jest połykanie płynów – najlepiej zacząć ćwiczenia od połykania czystej wody. Takie ćwiczenia powtarzamy kilka razy w ciągu dnia ( w sumie około 20-30 minut.) Picie płynów powinno odbywać się porcjami – tylko niewielki łyk wody. Polecamy dziecku, aby uniosło język, zamknęło zęby i dopiero połknęło wodę. Sprawdzamy

(przez dotknięcie policzków lub rozchylenie warg), czy dziecko prawidłowo wykonało ćwiczenie.

• Kolejny etap proponujemy dziecku  dopiero, gdy poprzednia umiejętność nie przysparza już problemów- kolejnym etapem jest więc połykanie jedzenia.

Czas nauki połykania i wypracowania prawidłowego nawyku zależy od sprawności narządów mowy, motywacji oraz częstości ćwiczeń.

Bibliografia:

Emiluta- Rozya D.; „ Wspomaganie rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym”, Warszawa 1994

 

 

 

 

LOGOPEDIA W DOMU,  czyli jakie zabawy w domu pomagają rozwijać mowę dziecka.

Jedną z form wsparcia procesu rozwoju mowy są gry i zabawy, które stanowią trening koncentracji, pamięci oraz myślenia.

         1.      Zabawy dźwiękonaśladowcze - naśladujemy z dzieckiem odgłosy np. zwierząt, pojazdów,    

               urządzeń.

         2.      Zabawy w naśladowanie min – buzia uśmiechnięta, buzia smutna, przesyłanie buziaków,

            „naśladowanie” balonika.

         3.      Zabawa w teatrzyk z wykorzystaniem pacynek, maskotek lub przebrań według własnego

              pomysłu.

        4.      Zabawa z instrumentami muzycznymi.

        5.      Rozwiązywanie rebusów, krzyżówek.

        6.      Układanie wyrazów z wybranych liter.

        7.      Gra w „ państwa – miasta”.

        8.      Gra w warcaby, szachy, domino.

        9.      Gry pamięciowe typu memory.

        10.  Gry planszowe.

        11.  Układanie puzzli.

        12.  Zabawy w teatrzyk, w sklep.

        13.  Układanie historyjek obrazkowych.

        14.  Szukanie ukrytego źródła dźwięku.

1.        Rysowanie po śladzie,

2.        Kolorowanie kolorowanek.

3.        Nawlekanie guzików.

4.        Wydzieranie skrawków papieru.

5.        Lepienie z plasteliny, modeliny, masy solnej.

6.        Przesypywanie ryżu, kaszy.

 

WSPOMAGANIE ROZWOJU MOWY DZIECKA

Rodzice mogą wspomagać rozwój mowy swojego dziecka, między innymi  poprzez  wspólne wykonywanie, z dzieckiem w domu, ćwiczeń usprawniających motorykę aparatu artykulacyjnego, ćwiczeń oddechowych oraz fonacyjnych.

I.    Ćwiczenia usprawniające aparat artykulacyjny.

 

            1.    Ćwiczenia usprawniające wargi:

- nadymanie policzków – zabawa w balonik

- cmokanie

- powolne otwieranie i zamykanie warg – zabawa w rybkę

- wciąganie warg w głąb jamy ustnej

- masaż warg zębami

- wyraźne wymawianie samogłosek w parach /o,e/ /u,i/ /a,o/

- praskanie wargami

- rozciąganie warg z równoczesnym ukazaniem zębów.

 

2.  Ćwiczenia usprawniające język:

- unoszenie języka w kierunku nosa

- unoszenie języka do podniebienia, w miejscu za zębami

- dotykanie językiem kącików ust

- układanie języka  płasko na dnie jamy ustnej, język leży za zębami

- wysuwanie języka na zewnątrz i cofanie w głąb jamy ustnej

- wysuwanie języka na zewnątrz jamy ustnej w kształcie łopaty

- lekko wysunięty język opiera się na dolnej wardze i przyjmuje na przemian kształt łopaty

i grotu

- zawijanie języka o górne zęby

- „koci grzbiet”- zawijanie języka o dolne zęby i wysklepianie środka języka.

 

3. Ćwiczenia żuchwy:

- zamykanie i otwieranie zębów

- wysuwanie żuchwy i cofanie jej.

 

4. Ćwiczenia usprawniające podniebienie miękkie:

- język wysunięty- wydychanie i wdychanie powietrza, przy szeroko otwartych ustach

- zatrzymywanie powietrza w policzkach, następnie wypuszczanie powietrza nosem

- chrapanie na wdechu i wydechu

- wymawianie sylab: ko, ku, ko, ku, ko, ku

- energiczne artykułowanie połączeń głoskowych: uku, ugu, oko, ogo, uku, ug-gu, og- go

 

II.Ćwiczenia oddechowe:

- wdech powietrza nosem, wydech ustami – taki tor oddechowy zapewni dziecku          odpowiedni rozwój oraz funkcjonowanie aparatu artykulacyjnego

- dmuchanie na wiatraczki

- dmuchanie na piórka

- dmuchanie baniek mydlanych

- dmuchanie na kolorowe kuleczki, waciki

- dmuchanie na pocięte kawałki papieru

- wąchanie kwiatów

 III. Ćwiczenia fonacyjne

- wymawianie samogłosek / a,o,u/  na jednym wydechu – z taką samą siłą

- naśladowanie odgłosów zwierząt

- zabawy i wierszyki dźwiękonaśladowcze

- naśladowanie śmiechu ludzi: hahahah, hihihi, hohoho, hehehehe

 

Wystarczy poświęcić 10 – 15 minut codziennie, wykonując ćwiczenia, aby osiągnąć sukces w terapii logopedycznej.

 

Bibliografia:

1)    Emiluta- Rozya D.; „ Wspomaganie rozwoju dziecka w wieku przedszkolnym”, Warszawa 1994

2)    Skorek E.M. „ Oblicza wad wymowy”, Warszawa 2001